1980'li yıllardan bu yana nozokomiyal infeksiyonların önemli etkenlerinden olan vankomisine dirençli enterokoklar (VRE), nozokomiyal patojenler arasında da üst sıralarda yer almaktadır. Enterokok suşlarındaki glikopeptit direncine ek olarak görülen penisilin-ampisilin direnci ve yüksek düzeyde aminoglikozit direnci, tedavi olanaklarını kısıtlamaktadır. Ayrıca vankomisine direnç genlerinin, laboratuvar koşullarında enterokoklardan Staphylococcus aureus suşlarına aktarılabilmesi ve bugüne kadar dünyada dokuz metisiline dirençli S. aureus suşunun tanımlanması, VRE suşlarına ilişkin endişeleri arttırmıştır. Çünkü ülkemiz gibi hem metisiline dirençli S. aureus (MRSA) ve hem de VRE prevalansı yüksek olan ülkelerde vankomisine dirençli MRSA suşlarının yayılma olasılığı da yüksektir. Bu nedenlerle, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Centers for Disease Control and Prevention (CDC) ve Hospital Infections Control Practices Advisory Committee (HICPAC), VRE'nin yayılımını önlemek için kontrol önlemleri geliştirmiştir. Bu önlemler VRE ile kolonize/infekte hastaların belirlenmesi için sürveyans çalışmalarının yapılması, çarpraz infeksiyonların önlenmesi için temas izolasyonu önlemlerinin alınması ve kontrollü antibiyotik kullanımıdır.